teoria telefoniczna
Natężenie tonów jest według tej teorii funkcją liczby działających włókien nerwowych. W następstwie tego musielibyśmy przyjąć, że ton o częstości na przykład 100 cyklów, prześle 100 podniet w ciągu jednej sekundy do ośrodka, ton zaś o częstości 15 000 cyklów spowoduje, że nerw musiałby przesłać takim mechanizmem 150 razy częstsze podniety. Dalej, jeśli miałoby to być prawdą, to oznaczałoby, że jakość wrażeń jest związana z częstością impulsów wyprodukowanych przez nerw, to zaś stałoby w sprzeczności ze spostrzeżeniami w zakresie innych zmysłów, które to spostrzeżenia wskazują, że częstość impulsów zmienia się jedynie ze zmianą natężenia bodźca. W roku 1930 zdawało się, że teoria telefoniczna nabierze aktualności dzięki doświadczeniom Wevera i Braya (o czym jeszcze kilka słów poniżej). Dalsze jednak Ladania (Saul. i Davis) nie stworzyły warunków do powrotu teorii telefonicznej. [hasła pokrewne: endokrynolog Wrocław, ortopeda poznań, witamina B complex ]